ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟ ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΗΣ 1925

28^ης Οκτωβρίου (Πατησίων) 4 -Τ.Κ:10677 ΑΘΗΝΑ

Τηλ. 2103815177 Fax 2103801207

Email: posyndya@gmail.com Ιστότοπος: posyndya.blogspot.com

Αθήνα 2/10/2024

ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ :

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι

Tον Απρίλη του 2024, ψηφίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο το νέο φαρμακευτικό πακέτο με επιπρόσθετα προνόμια στους φαρμακευτικούς ομίλους.

Ακολούθησε η ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης για αύξηση στις τιμές έως και 375% για περισσότερα από 400 φαρμακευτικά σκευάσματα, απειλώντας, ότι εάν οι ασφαλισμένοι δεν πληρώσουν περισσότερα για φάρμακα, θα υπάρξει έλλειψη στα φαρμακεία.

Είχε προηγηθεί η ικανοποίηση του αιτήματος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχάνων, για αύξηση της τιμής φαρμάκων με τιμή μέχρι 15€.

Τον Ιούλιου του 2024,ψηφίστηκε το νομοσχέδιο ταφόπλακα της Ψυχικής Υγείας, της Πρόληψης, των Εξαρτήσεων και της Απεξάρτησης, με την εκχώρηση υπηρεσιών για τις λαϊκές ανάγκες στην ιδιωτική πρωτοβουλία, για να ενισχυθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, με την εκμετάλλευση της ψυχικής υγείας και του ψυχικού πόνου.

Η «ψυχιατρική μεταρρύθμιση» μεθοδεύεται από τις κυβερνήσεις 30 χρόνια, με πρόφαση την «αποασυλοποίηση», με την υποβάθμιση των κρατικών δομών Ψυχικής Yγείας, με συγχωνεύσεις και κλείσιμο δομών και παράλληλη αύξηση ιδιωτικών δομών Ψυχικής Υγείας.

Αποτελέσματα η επιδείνωση της Ψυχικής Υγείας, η τεράστια οικονομική και ψυχική επιβάρυνση των οικογενειών με άτομα με ψυχικές διαταραχές και η απουσία κρατικών δομών πρόληψης και απεξάρτησης.

Την ίδια χρονική περίοδο είχαν ανακοινωθεί τα νομοθετήματα για τη δυνατότητα άσκησης ιδιωτικού έργου στους γιατρούς του ΕΣΥ και η είσοδος ιδιωτών γιατρών στο ΕΣΥ.

Το μέτρο αυτό επιβεβαιώνει τη διαιώνιση της υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας, δηλαδή ενώ μεθοδεύεται η διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα των νοσοκομείων, παρουσιάζεται ως αναγκαία η λύση της λειτουργίας τους με επιχειρηματικά κριτήρια.

Η έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ για την ιδιωτική αγορά υγείας, αναφέρει ετήσιο τζίρο 2 δις. το χρόνο, με μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 6% για το 2024-2025.

Στη διαβούλευση βρίσκεται και το αποτυχημένο νομοσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας ( ΠΦΥ) που είχε ψηφίσει πριν δύο χρόνια η κυβέρνηση, για να αναμορφώσει το θεσμό του «Προσωπικού Ιατρού».

Στοχεύει στην ένταξη στο θεσμό και ανειδίκευτων πτυχιούχων ιατρικών σχολών, αποψηλώνοντας τα ήδη υποστελεχωμένα αγροτικά ιατρεία.

Στο θεσμό πρέπει να συνδεθούμε όλοι, αναζητώντας ΠΦΥ από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, αντί στον ενιαίο δωρεάν, κρατικό ιστό της ΠΦΥ.

Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για παροχή υπηρεσιών πρόληψης και προαγωγής της ΠΦΥ, δεν έχουν σχέση με τη πραγματικότητα που βιώνει ο πολύπαθος λαός με την αδυναμία παροχής στοιχειωδών υπηρεσιών.

Η ΠΦΥ, αντί της ανάπτυξης δομών και της στελέχωσης τους με πλήρη προσωπικό και απαραίτητο σύγχρονο εξοπλισμό ,για τη λειτουργία όλων των ιατρικών ειδικοτήτων καθημερινά και για 24 ώρες, για πλήρη κάλυψη δωρεάν κρατικών υπηρεσιών πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης, χάνει τον χρήσιμο προορισμό της ,αφού συνδέεται με όρους κερδοφορίας και δεν συμβάλει στην αποσυμφόρηση της λειτουργίας των κρατικών νοσοκομείων.

Οι μεταρρυθμίσεις στην Υγεία, παράλληλα με την όξυνση στον εργασιακό μεσαίωνα, μεθοδεύτηκε υπό την αιγίδα και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, με τη συνθήκη του Μάαστριχτ το 1990, τη στρατηγική της Λισαβόνας το 2000, τις οδηγίες για την 13ωρη εργασία 2003,2019, τη στρατηγική της «Ευρώπης 2020» για τις δεκαετίες 2020-2030 και σήμερα, τα προαπαιτούμενα του υπερμνημονίου του Ταμείου Ανάπτυξης .

Αποτέλεσμα, η επίθεση στα εργασιακά , ασφαλιστικά, συνταξιουχικά δικαιώματα, με ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης, προώθηση της «ενεργού γήρανσης» για δουλειά μέχρι το θάνατο, τις συντάξεις και τους μισθούς πείνας ,τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την τηλεργασία που καταργεί το όριο του εργάσιμου χρόνου, την ανεργία και τη μερική ανεργία με αμοιβή κάποιων ευρώ, την φορολογική αφαίμαξη του πενιχρού λαϊκού εισοδήματος, σε αντιπαράθεση με τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, βιομηχάνων, επενδυτών, την ενεργειακή φτώχεια με την εξάρτηση από το πανάκριβο,επισφαλές, αμερικάνικο LNG και την πράσινη ανάπτυξη, τον ανυπεράσπιστο λαό από τις φυσικές καταστροφές ,απουσία κρατικών δομών πρόληψης ως μη κερδοφόρων, την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας, με έλλειψη κοινωνικών κρατικών δομών υποστήριξης της οικογένειας ,των ηλικιωμένων ,των ασθενών με αναπηρία και των αναγκών αποκατάστασης, τα οποία είναι μέρος των κατακρεουργημένων κοινωνικών δικαιωμάτων.

Κοινό αίτιο, το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων, με εκτελεστές τους εκάστοτε διαχειριστές των αστικών φιλελεύθερων, νεοφιλελεύθερων, σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, μέσω των μνημονιακών νόμων Βρούτση-Αχτσιόγλου, των νόμων Χατζηδάκη2021, Γεωργιάδη 2023,την πρόσφατη εγκύκλιο του Υπουργείου Εργασίας για την επέκταση του χρόνου απλήρωτης δουλειάς .

Η υλοποίηση των αντιλαϊκών νόμων , πλαισιώνεται από την αστυνόμευση και την ποινικοποίηση των λαϊκών αγώνων.

Συγκεκριμένα για το χρονικό του δικαιώματος της Δημόσιας Υγείας ,όπως μπορούμε πλέον να συμπεράνουμε ,όχι μόνο υποβαθμίζεται αλλά και υπονομεύεται.

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80,οι κινητοποιήσεις του μαζικού λαϊκού κινήματος με τον ενεργό ρόλο των ταξικών δυνάμεων ενάντια στον Ν.1365/1983, με το άρθρο 4, του ΠΑΣΟΚ, που στόχευε στην κατάργηση της απεργίας, πέτυχαν θετικές μεταρρυθμίσεις στο χώρο της Δημόσιας Υγείας, χωρίς όμως να ικανοποιούνται όλα τα αιτήματα του κινήματος.

Τα Δημόσια Νοσοκομεία μετατράπηκαν από ΝΠΙΔ σε ΝΠΔΔ, καθιερώθηκε η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση του ιατρικού προσωπικού, με προϋπόθεση τη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Το 1992 εγκρίθηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο η Συνθήκη του Μάαστριχτ με τις ψήφους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.

Το ΚΚΕ καταψήφισε στη Βουλή τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και διεκδίκησε Δημοψήφισμα, το οποίο απορρίφτηκε, από όλα τα αστικά κόμματα.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ με την ετικέτα της αλληλεγγύης ως διακρατικής ένωσης ,σηματοδότησε τη συγκέντρωση του κεφαλαίου.

Παράλληλα προωθείται κλιμακούμενη αντεργατική, αντισυνταξιουχική πολιτική, για να θωρακίσει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, από τον ανταγωνισμό μεταξύ των ίδιων των κρατών της ΕΕ που τα συμφέροντα τους αποκλίνουν από τις επιδράσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων ΗΠΑ-ΚΙΝΑ-ΕΥΡΑΣΙΑ και την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, που δημιουργεί ανταγωνιστικούς επενδυτικούς όρους, για το μοίρασμα των αγορών.

Τα αποτελέσματα στο κοινωνικό δικαίωμα της Δημόσιας Υγείας, είναι η κρατική υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση, σε προσωπικό και τεχνικό εξοπλισμό, με σκοπό την ενίσχυση της λειτουργίας του Δημόσιου Συστήματος Υγείας ως επιχείρηση, με τη σύμπραξη Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα Υγείας (ΣΔΙΤ), τη κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των υγειονομικών και την καθιέρωση ελαστικών σχέσεων εργασίας .

Συγκεκριμένα η επιχειρηματική δράση στην Υγεία, στηρίχθηκε στη προώθηση των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Tομέα (ΣΔΙΤ), με βάση το Ν.3389/2005 (το οποίο ψήφισε η ΝΔ και διατήρησαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) και συμπληρώθηκε από το Ν.4413/2016 (τον οποίο ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και αφορούσε την επέκταση των ΣΔΙΤ στην Υγεία). Η επέκταση των ΣΔΙΤ ,χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ανάκαμψης, γεγονός που αποκαλύπτει τους προορισμούς του Ταμείου Ανάκαμψης και διαψεύδει τους ισχυρισμούς της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ , του ΠΑΣΟΚ και των λοιπών αστικών κομμάτων ,ότι αξιοποιείται για αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Αντί της αύξησης των προσλήψεων ,δίνεται η δυνατότητα άσκησης ιδιωτικού έργου εντός και εκτός Νοσοκομείου, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη τα αποτελέσματα της υπερεντατικοποίησης σε εργαζόμενους και ασθενείς, αφού ένας γιατρός δεν μπορεί να έχει σωστή παρακολούθηση των ασθενών όταν παρακολουθεί ασθενείς σε 2-3 δομές υγείας .

Παράλληλα μεταφέρεται η οικονομική επιβάρυνση στους ασθενείς με το « εφεύρημα» της ατομικής ευθύνης και ενισχύεται η λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια αφού οι πληρωμές των ιδιωτών θα γίνονται στο νοσοκομείο –επιχείρηση, ενώ απαλλάσσει το κράτος από τη δαπάνη για την Υγεία, την οποία έχει επανειλημμένα εισπράξει .

Σε αυτή τη κατεύθυνση, συστάθηκε το 2011 με τη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ,ο Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας ( ΕΟΠΠΥ). Στη πορεία εμπλουτίστηκε με νομοθετήματα των κυβερνητικών σχηματισμών ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, για τη λειτουργία του συστήματος Υγείας- Πρόνοιας με όρους δημόσιας και ιδιωτικής ανταγωνιστικής επιχείρησης και την αποποίηση της ευθύνης του κράτους.

Για την εξυπηρέτηση αυτών των σκοπών, μεθοδεύεται, η κρατική υποχρηματοδότηση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά και η αύξηση της χρηματοδότησης του ΕΟΠΠΥ από τους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους, με άμεσες και έμμεσες πληρωμές. Παραδείγματα ενδεικτικά είναι η επιπλέον εισφορά των συνταξιούχων επί όλων των συντάξεων 6% στο κλάδο Υγείας, οι συμπληρωμές 10% των ασθενών σε φυσικοθεραπείες, λογοθεραπείες, η διαβαθμισμένη πληρωμή ανάλογη με το είδος της εξέτασης για κάθε παραπεμπτικό, ο « κόφτης» των εργαστηριακών εξετάσεων, η «επινόηση» της μείωσης της ασφαλιστικής τιμής του φαρμάκου για να αποζημιώνει λιγότερο ο ΕΟΠΠΥ έναντι της πραγματικής λιανικής τιμής του και να πληρώνει ο ασθενής τη μεγαλύτερη διαφορά ,τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, η αρνητική λίστα φαρμάκων που συνεχώς διευρύνεται και δεν αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΠΥ.

Η διαμόρφωση της τιμής του φαρμάκου και η έλλειψη του, διαμορφώνεται και από τη διακίνηση του σε αγορές με τη συμφερότερη τιμή.

Το μέτρο της λειτουργίας των απογευματινών χειρουργείων ,είναι ενδεικτικό της περαιτέρω βάρβαρης εμπορευματικής λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων, αφού επιβαρύνει το ήδη εξουθενωμένο προσωπικό. Οι ασθενείς για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τους ,γνωρίζοντας τις αναμονές στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά και το μεγαλύτερο κόστος στα ιδιωτικά νοσοκομεία, προσφεύγουν στα απογευματινά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων για πιθανά λιγότερη πληρωμή.

Η απειλητική αναρχία στο τομέα της υγείας εξελίσσεται, παρά τα παραπλανητικά ευχολόγια, αφού το κέρδος εξασφαλίζεται με λιγότερο και φθηνότερο προσωπικό, που προσφέρεται από τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, με την κινητικότητα των υγειονομικών, την παράταση του εργάσιμου βίου, την υπερεφημέρευση και τις διπλοβάρδιες του προσωπικού, τις κουτσουρεμένες άδειες, με τα γνωστά αποτελέσματα στις υπηρεσίες των ασθενών και τις εργασιακές συνθήκες του προσωπικού.

Στις συνέπειες στην υγεία των ασθενών, ανήκουν και οι ασθενείς με μεσογειακή αναιμία που πλήττονται από την αγωνία της υπομετάγγισης.

To κερδοφόρο κυνήγι της εμπορευματοποίησης της υγείας δεν εξαιρεί τους ηλικιωμένους και τους χρονίους πάσχοντες για τους οποίους οι κρατικές δομές κοινωνικής φροντίδας είναι ελάχιστες.

Στις προϋποθέσεις εισαγωγής στις Κλινικές και τα Ιδρύματα Χρονίων Παθήσεων, συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΠΥ, περιλαμβάνονται η οικονομική αδυναμία και η προτεραιότητα σε άτομα που στερούνται οικογενειακού περιβάλλοντος, όμως οι δομές λειτουργούν με εμπορευματικού τύπου διευθετήσεις.

Στις λιγοστές για τις λαϊκές ανάγκες, Δομές Αστέγων και Δομές Κοινωνικής Πρόνοιας, για την φροντίδα απόρων ασθενών, δεν δέχονται ημιαυτοεξυπηρετούμενους ασθενείς και έχουν θεσπιστεί γραφειοκρατικές τακτικές εισαγωγής, που αποκλείουν συνανθρώπους μας.

Οι Μονάδες Φυσικής Αποκατάστασης και Φυσικής Αποκατάστασης ΑΜΕΑ, είναι μηδαμινές, με μόνιμη λίστα αναμονής, λόγω των περιορισμένων κλινών και των αυξημένων αναγκών. Τα κέντρα που είναι συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΠΥ είναι απρόσιτα λόγω κοστολόγησης.

Για συγκεκριμένες κατηγορίες ασθενών, όπως ασθενείς με τραχειοτομίες, καρκινοπαθείς, ασθενείς με άνοια, ασθενείς με σοβαρές κατακλίσεις, ασθενείς με συνοσηρότητες, όπως ασθενείς με ψυχική νόσο και εγκυμοσύνη, η, χρήση ουσιών, οι κρατικές δομές χρόνιας νοσηλείας, είναι ανύπαρκτες.

Στις δομές παιδικής προστασίας η έλλειψη είναι κραυγαλέα.

Ο ιδιωτικός τομέας επενδύει εκεί που προσβλέπει μεγαλύτερο κέρδος και όχι για να ανταποκριθεί στις κοινωνικές λαϊκές ανάγκες.

Δηλαδή εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο και τον συνταξιούχο υγιή η ασθενή ,για να εξυπηρετήσει τα κέρδη του κεφαλαίου.

Το σύστημα της εκμετάλλευσης για να επιπλεύσει από τις εσωτερικές του αντιθέσεις που το βυθίζουν , καταργεί λαϊκά, εργατικά και συνταξιουχικά δικαιώματα, που έχουν αποκτηθεί με σκληρούς και αιματηρούς λαϊκούς αγώνες.

Οι εξελίξεις και στο Τομέα της Υγείας, οδηγούν στην επιλογή μεταξύ των δύο δρόμων που θα ακολουθήσει ο λαός: την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών αντί του σημερινού δρόμου της εξαγοράς και της εκμετάλλευσης .

Το ΔΣ

Μοιραστείτε το