ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ Η ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
«Τσεκούρι» σε προνοιακές και αναπηρικές παροχές
Από το Σεπτέμβρη αναμένονται μειώσεις ή ακόμα και κατάργηση επιδομάτων,
όπως προβλέπει η συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ
και εκπροσώπων ιμπεριαλιστικών μηχανισμών
Σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων για την προώθηση αλλαγών στο σύστημα προνοιακών και αναπηρικών παροχών, με αναδιάταξη των διαθέσιμων πόρων, θα ξεκινήσουν από τον επόμενο μήνα και θα πρέπει να ολοκληρωθούν στα μέσα του 2018, όπως προβλέπει η συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους δανειστές.
Στο πλαίσιο αυτό, μια σειρά από επιδόματα θα μειωθούν ή και θα καταργηθούν.
Η όποια ενίσχυση σε επιδόματα που θα απομείνουν δεν θα προέρχεται από επιπλέον κονδύλια αλλά θα χρησιμοποιηθεί μέρος της εξοικονόμησης που προκύπτει από το «τσεκούρι» στις δαπάνες για τις συντάξεις αλλά και από τη συρρίκνωση ή κατάργηση επιδομάτων. Χαρακτηριστικά, στην αιτιολογική έκθεση του νόμου 4472/2017 για τις συντάξεις επισημαίνεται: «Οι συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο παρόν νομοσχέδιο πρόκειται να προκαλέσουν καταρχήν το 2019 μια επιβάρυνση σε ορισμένο πλήθος συνταξιούχων (...) Παρεμβάσεις στη συνταξιοδοτική δαπάνη, όπως οι προτεινόμενες (...) δημιουργούν τον απαραίτητο δημοσιονομικό χώρο για τη λήψη μέτρων ανακούφισης ευάλωτων κοινωνικών ομάδων».
Πρακτικά, πρόκειται για μια πολιτική διαχείρισης της εξαθλίωσης με αναδιανομή μεταξύ των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, με τους λιγότερο φτωχούς να πληρώνουν για τους περισσότερο φτωχούς!
Βασικό όχημα διαχείρισης της φτώχειας αποτελεί το «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης» (ΚΕΑ), η εφαρμογή του οποίου έχει γενικευτεί από τις αρχές του 2017, και αυτό «με δημοσιονομικά ουδέτερο τρόπο», αφού η χρηματοδότησή του προέρχεται από το πετσόκομμα άλλων κοινωνικών δαπανών.
Ηδη έχει αντικαταστήσει μια σειρά από επιδόματα, όπως σε ανέργους, σε νοικοκυριά που βρίσκονται σε κατάσταση ένδειας κ.ά. Δικαιούχοι του ΚΕΑ είναι όσοι ζουν σε εξαιρετικά ακραία κατάσταση φτώχειας. Συγκεκριμένα, για έναν ενήλικα που δεν έχει κανένα εισόδημα προβλέπεται μηνιαία χρηματική ενίσχυση 200 ευρώ. Το ποσό αυτό μειώνεται αν υπάρχει κάποια άλλη πηγή εισοδήματος.
Αν δηλαδή έχει ένα εισόδημα 60 ευρώ το μήνα τότε το ΚΕΑ ανέρχεται στα 140 ευρώ.
Σε μια τετραμελή οικογένεια (με δύο ανήλικα μέλη) το μηνιαίο ποσό φθάνει τα 400 ευρώ! Δηλαδή, η κυβέρνηση θεωρεί ότι με 13,33 ευρώ τη μέρα μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες τεσσάρων ατόμων!
Για το επόμενο διάστημα το χρονοδιάγραμμα προώθησης των αλλαγών είναι:
Νομοθέτηση εξειδικευμένων παροχών κατοικίας, με εισοδηματικά κριτήρια (Σεπτέμβρης 2017).
«Εξορθολογισμός» μέσω νόμου εκπαιδευτικών επιδομάτων (Οκτώβρης 2017).
Νομοθετική μεταρρύθμιση για οικογενειακά επιδόματα, πιλοτικό πρόγραμμα που αφορά στις παροχές αναπηρίας, για τις παροχές στις μεταφορές, που θα εφαρμοστεί από το 2018 (Νοέμβρης 2017).
Εφαρμογή του πιλοτικού προγράμματος για παροχές αναπηρίας (Γενάρης 2018)
Εφαρμογή του πιλοτικού προγράμματος για παροχές αναπηρίας σε εθνικό επίπεδο (Ιούνης 2018).
Με μπούσουλα την Εκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας
Οι συρρικνώσεις και καταργήσεις επιδομάτων και η αναδιάταξη των προνοιακών παροχών θα γίνουν με μπούσουλα την Εκθεση που έχει συντάξει η Παγκόσμια Τράπεζα από το 2016 και μεταξύ άλλων προτείνει την εξάλειψη του επιδόματος πολύτεκνης οικογένειας, που σήμερα ανέρχεται σε 500 ευρώ ετησίως για κάθε παιδί και δίνεται εφόσον το συνολικό εισόδημα της τρίτεκνης οικογένειας είναι μέχρι 45.000 ευρώ (προσαυξάνεται κατά 3.000 ευρώ για το τέταρτο και κατά 4.000 για κάθε επιπλέον τέκνο).
Την κατάργηση του ενιαίου επιδόματος τέκνων για την τρίτη υψηλότερη εισοδηματική κατηγορία (12.000 - 18.000 ευρώ) και αναπροσαρμογή προς τα κάτω της πρώτης και της δεύτερης εισοδηματικής κατηγορίας. Μάλιστα, η Παγκόσμια Τράπεζα, για να δικαιολογήσει την καρατόμηση του επιδόματος πολυτέκνων, λέει ότι «πολλές οικογένειες που κατατάσσονται στα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια, λαμβάνουν επίσης επιδόματα εξαιτίας των σημερινών πολύ γενναιόδωρων ορίων» !
Είναι, δηλαδή, πλούσια μια πενταμελής οικογένεια με εισόδημα 45.000 ευρώ το χρόνο...
Η Εκθεση αναφέρεται και στη μείωση μέχρι και την κατάργηση του κονδυλίου για το επίδομα θέρμανσης και στη μείωση του αφορολόγητου ορίου.
Ηδη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει μειώσει και τα δύο, ενώ προχωρά σε νέες μειώσεις το επόμενο διάστημα.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η Παγκόσμια Τράπεζα δικαιολογεί την πρόταση για παραπέρα μείωση του επιδόματος θέρμανσης λέγοντας ότι «οι πιο ευκατάστατοι είναι πιο πιθανό να ζουν σε σπίτια που έχουν θέρμανση με πετρέλαιο»! Δηλαδή, για την Παγκόσμια Τράπεζα και τους άλλους οργανισμούς του κεφαλαίου κοινωνικές παροχές δικαιούνται μόνο όσοι ζουν σε τρώγλες.
Σφοδρή επίθεση και στις παροχές αναπηρίας
Τα όσα αναφέρει η Εκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας προαναγγέλλουν σφοδρή επίθεση στις παροχές αναπηρίας.
Τονίζει πως απαιτείται μια συνολική μεταρρύθμιση του συστήματος πιστοποίησης της αναπηρίας, «που θα διασφαλίζει ότι τα επιδόματα θα στοχεύουν στους πραγματικά ανάπηρους»! Οπως φαίνεται παρακάτω, για την Παγκόσμια Τράπεζα δεν πρέπει να παίρνουν παροχές όλοι οι ανάπηροι. Λέει συγκεκριμένα ότι το πρόβλημα με το σύστημα πιστοποίησης της αναπηρίας στην Ελλάδα «είναι ότι η προσέγγιση που εφαρμόζεται για την αξιολόγηση της αναπηρίας και τον προσδιορισμό των παροχών, βασίζεται στα ιατρικά δεδομένα.
Αντί για μια πιστοποίηση αναπηρίας που στοχεύει στον καθορισμό των ικανοτήτων του ατόμου, των εμποδίων που αντιμετωπίζει και του τύπου της υποστήριξης που χρειάζεται, στην Ελλάδα η χορήγηση επιδομάτων, υπηρεσιών και προστασίας βασίζεται ολοκληρωτικά σε ιατρικά κριτήρια και καθορίζεται από ιατρικές επιτροπές»! Και σε αυτό το σημείο, αναγγέλλει την επερχόμενη επίθεση λέγοντας: «Μια επικείμενη έκθεση θα αξιολογήσει το σύστημα παροχών αναπηρίας».
Μηχανισμοί εξασφάλισης ταξικής ειρήνης
Τη λογική η οποία διατρέχει την πολιτική που αφορά στα προνοιακά επιδόματα, γενικότερα τους μηχανισμούς διαχείρισης της φτώχειας, περιγράφουν ανάγλυφα ευρωενωσιακά κείμενα που αναφέρονται στον αποκαλούμενο «ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων».
Με βασικό ζητούμενο το πώς θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και πώς, ταυτόχρονα, θα διαχειριστούν την ακραία φτώχεια και την εξαθλίωση που αντικειμενικά γεννά αυτή η πολιτική, σημειώνεται:
«Η επιτυχία της ζώνης του ευρώ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αποτελεσματικότητα των εθνικών αγορών εργασίας και των συστημάτων Κοινωνικής Πρόνοιας και από την ικανότητα της οικονομίας να απορροφά τους κλυδωνισμούς και να προσαρμόζεται».
Στο πλαίσιο αυτό υπογραμμίζεται η ανάγκη ενίσχυσης ή δημιουργίας μηχανισμών «κοινωνικής πολιτικής» που θα διαχειρίζονται την ακραία φτώχεια και την ανεργία αλλά και εξεύρεσης τρόπων χρηματοδότησής τους, ώστε να μην επιβαρύνονται το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, αλλά τα λιγότερο φτωχά λαϊκά στρώματα.
Συγκεκριμένα: «(...)
Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και η γήρανση του πληθυσμού (...) έχουν θέσει εμφατικά το ζήτημα των επιδόσεων των εθνικών συστημάτων Κοινωνικής Πρόνοιας σε διάφορα επίπεδα:
Πρώτον, όσον αφορά την επάρκεια και τη δημοσιονομική βιωσιμότητά τους υπό το πρίσμα των εξελισσόμενων κοινωνικών αναγκών, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης αντιμετώπισης της φτώχειας.
Δεύτερον, όσον αφορά τον αντίκτυπό τους στη δημιουργία θέσεων εργασίας, τόσο για τους εργοδότες όσο και για τα άτομα που αναζητούν εργασία (...) και, τρίτον, μια παράμετρος που έχει ιδιαίτερη σημασία για τη ζώνη του ευρώ, όσον αφορά την ικανότητά τους να απορροφούν τους μακροοικονομικούς κραδασμούς και να διαδραματίζουν έναν ρόλο αυτόματου σταθεροποιητή».