Του Γιάννη Ν. Νάκη
Ταμία του Δ.Σ. της Π.Ο.Π.Σ
Στόχος της κυβερνητικής «τομής» η
μείωση του «κόστους» για την
περίθαλψη του λαού.
Όπως, άλλωστε, και σε όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν το λαό μας, έτσι και στο θέμα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και υγείας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα και κάλπικες προσδοκίες, παρουσιάζει το μαύρο άσπρο. Παρουσιάζει την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (Π.Φ.Υ) ως εξαιρετική κυβερνητική «τομή».
Οι περιβόητες Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤΟ.Μ.Υ) με τους χαμηλούς ρυθμούς δημιουργίας και αποκέντρωσης, στην ουσία δεν αποτελούν ενίσχυση της δημόσιας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, γιατί δεν είναι όσες χρειάζεται η χώρα μας και δεν είναι πλήρως στελεχωμένες με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά και τον αναγκαίο εξοπλισμό, σε αντιστοιχία με τα Κέντρα Υγείας εξίσου εξοπλισμένα.
Με ανεπαρκή σε αριθμό και τραγικά υποστελεχωμένα δημόσια Κέντρα Υγείας, χωρίς παιδιάτρους, γυναικολόγους, καρδιολόγους και άλλες ειδικότητες και κλάδους υγειονομικών, χωρίς διαγνωστικά εργαστήρια και ασθενοφόρα κ.λπ., και κυρίως με δεδομένη τη «μεταμνημονιακή» κρατική υποχρηματοδότηση, που ούτε στη Δευτέρα Παρουσία δεν πρόκειται να αναστραφεί αυτή η άθλια κατάσταση. Εξίσου άθλια είναι η κατάσταση και στο Δευτεροβάθμιο Σύστημα Υγείας (νοσοκομεία).
Επίσης, στο προπαγανδιστικό περιτύλιγμα της λεγόμενης μεταρρύθμισης-τομής στην Π.Φ.Υ. της κυβέρνησης, αναφέρεται ότι, επιτέλους, ανοίγει ο δρόμος της καθιέρωσης του οικογενειακού γιατρού, των κατ’ οίκον επισκέψεων, των προγραμμάτων πρόληψης στην οικογένεια, στους τόπους κατοικίας, στα σχολεία, στους εργασιακούς χώρους. Αναφέρεται, επίσης στην εξειδικευμένη παροχή υπηρεσιών στις μητέρες, στις έγκυες, στα ΑΜΕΑ, στους ηλικιωμένους κ.λπ. Και όλα αυτά με την πρόσληψη μικρού αριθμού γενικών γιατρών, παθολόγων και παιδιάτρων.
Στο συμπληρωματικό μνημόνιο μεταξύ κυβέρνησης και Εταίρων, αναφέρεται χαρακτηριστικά «η υποχρεωτική εγγραφή ασθενών σ’ έναν οικογενειακό γιατρό, ο οποίος θα ενεργεί ως φύλακας-πορτιέρης, που θα είναι υπεύθυνος για παραπομπή σε ειδικούς». Σε εφαρμογή, δηλαδή, της αντιλαϊκής μεταρρύθμισης για την Π.Φ.Υ, ο «οικογενειακός γιατρός» θα λειτουργεί στην πραγματικότητα σαν «κόφτης» σε ό,τι αφορά στη διενέργεια παραπέρα ιατρικών εξετάσεων, ιατρικών επισκέψεων σε γιατρούς άλλων ειδικοτήτων, και όλα αυτά στη βάση όχι των πραγματικών λαϊκών αναγκών, αλλά στη μείωση των δαπανών και των πετσοκομμένων προϋπολογισμών.
Και βέβαια, «πριν αλέκτωρ φωνήσαι» και περί του τέλους των μνημονίων και της επιτήρησης, που ψευδώς επικαλείται η κυβέρνηση και τα κυβερνητικά στελέχη, δίνεται για μια ακόμη φορά νέο κτύπημα στο λαϊκό δικαίωμα στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, φορτώνοντας νέα οικονομικά βάρη στους ασθενείς, που θα πρέπει να βάζουν το χέρι στην τσέπη, ακόμα και για υποτυπώδεις ιατρικές εξετάσεις. Συγκεκριμένα, πριν από λίγες ημέρες, το Υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε τις νέες «βελτιωμένες προτάσεις» προς τους ιδιώτες, συμβεβλημένους με τον ΕΟΠΥΥ, γιατρούς, προσθέτοντας επιπλέον «κόφτες», υποβαθμίζοντας παραπέρα τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας.
Αναλυτικότερα, προβλέπονται τα εξής:
- Στις συμβατικές υποχρεώσεις του γιατρού δεν συμπεριλαμβάνονται οι κατ’ οίκον επισκέψεις. Όσοι ασθενείς δυσκολεύονται να μετακινηθούν, θα πληρώνουν στους συμβεβλημένους οικογενειακούς γιατρούς (γενικοί γιατροί, παθολόγοι, παιδίατροι) εξ’ ολοκλήρου οι ίδιοι τη δαπάνη επίσκεψης κατ’ οίκον.
- Όλοι οι ασφαλισμένοι ασθενείς που θα επισκέπτονται το ιατρείο εκτός του προβλεπόμενου 4ώρου ημερησίως, θα πληρώνουν οι ίδιοι τη δαπάνη. Επαναλαμβάνεται, δηλαδή, με άλλο -Συριζαίικο- τρόπο, η προηγούμενη ρύθμιση της Ν.Δ. με το πλαφόν των 200 επισκέψεων που εξαντλούνται τις πρώτες 5-10 ημέρες και οι ασθενείς εξαναγκάζονται να πληρώνουν.
- Οι επισκέψεις που θα πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της 4ωρης απασχόλησης των γιατρών, μπορούν να φτάνουν στις 16 ημερησίως. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι για κάθε ασθενή θα αντιστοιχούν περίπου 15 λεπτά, τα οποία δεν αρκούν για μια στοιχειώδη εξέταση, παρά μόνο για τη συνταγογράφηση των φαρμάκων του. Αν κάποιος ασθενής χρειαστεί περισσότερο χρόνο στην επίσκεψη, αυτόματα ένας άλλος πετιέται εκτός, και με την εξάντληση του 4ώρου θα πρέπει να πληρώσει την επίσκεψη.
Στην προπαγανδιστική επιχείρηση αποπροσανατολισμού και προβολής μιας εικονικής πραγματικότητας, η κυβέρνηση έχει την αμέριστη βοήθεια των αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, με μιαν αντιπαράθεση που τους βολεύει όλους. Η αντιπαράθεσή τους εξαντλείται στο αν θα ενταχθούν οι ΤΟ.Μ.Υ που εξήγγειλε η κυβέρνηση και όχι αν αυτές μπορούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης, 24 ώρες το 24ωρο, όλες τις μέρες του χρόνου, ως μέρος των πλήρως ανεπτυγμένων δημόσιων Κέντρων Υγείας.
Επίσης, ανέξοδη κριτική αναπτύσσεται από τη Ν.Δ. και το Κίνημα Αλλαγής (ΠΑ.ΣΟ.Κ), αλλά και τις ηγεσίες των επιστημονικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων των γιατρών, με το αντιδραστικό και αποπροσανατολιστικό επιχείρημα ότι εμποδίζεται η ελεύθερη επιλογή του γιατρού από τους ασθενείς. Κόπτονται για την απρόσκοπτη λειτουργία της «αγοράς» στην Υγεία, στην οποία οι ασθενείς θα πρέπει να είναι «ελεύθεροι» πελάτες, που με το πετσοκομμένο εισόδημά τους να πληρώνουν ακόμα και τη συνταγογράφηση.
Σε τελική ανάλυση, το συγκεκριμένο συνονθύλευμα που ονομάζεται «Δίκτυο Π.Φ.Υ» του εμπορευματοποιημένου δημόσιου και ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα, των αυτοαπασχολούμενων, των Μ.Κ.Ο, των Δήμων κ.λπ., δεν έχει σχέση ούτε με ενιαίο ούτε με σύστημα ούτε εκπληρώνει τη βασική κατεύθυνση ενός Πρωτοβάθμιου Συστήματος Υγείας, που η πρόληψη να είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν.
Κοινή θέση όλων των αστικών κυβερνήσεων, της Ε.Ε, του Δ.Ν.Τ, των αστών επιστημόνων, είναι η μείωση των κρατικών δαπανών για την υγεία του λαού. Βασική επιδίωξη της μεταρρύθμισης της Π.Φ.Υ και κοινός στόχος με ταξικό περιεχόμενο, η υγεία του λαού να «κοστίζει» όσο το δυνατόν λιγότερο στο Κεφάλαιο και στο κράτος.
Αδικαιολόγητο «κόστος» για το αδηφάγο Κεφάλαιο και το εκμεταλλευτικό σύστημα, που σπέρνει την ανεργία, τη φτώχια, πετσοκόβει τους μισθούς και τις συντάξεις, καταπατά δικαιώματα και κατακτήσεις και εν τέλει δημιουργεί συνολικά όλους αυτούς τους όρους επιδείνωσης των συνθηκών ζωής των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των οικογενειών τους.