Υπερψηφίστηκε επί της αρχής το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στην αρμόδια επιτροπής της Βουλής από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Το ΚΚΕ καταψήφισε το νομοσχέδιο.
Καταψήφισαν ΝΔ, Δημοκρατική Συμπαράταξη και Χρυσή Αυγή, ενώ Ένωση Κεντρώων και Ποτάμι επιφυλάχθηκαν να τοποθετηθούν στην Ολομέλεια.
Στην τοποθέτησή του ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ Γιώργος Λαμπρούλης τόνισε πως το νομοσχέδιο «δεν έχει καμία σχέση με την ανάπτυξη σύγχρονων κρατικών μονάδων υγείας, Κέντρων Υγείας, που θα καλύπτουν καθολικά δωρεάν όλες τις λαϊκές ανάγκες, κυρίως στον τομέα της πρόληψης».
Όπως σημείωσε, επιδίωξη του υπουργείου Υγείας είναι η μείωση των κρατικών και ασφαλιστικών δαπανών για την Υγεία και τις προληπτικές εξετάσεις με κάποιες ελάχιστες παροχές που δεν θα καλύπτουν τις απώλειας που έχει υποστεί ο λαός και είναι πολύ μακριά από τις σύγχρονες και συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες του. Πρόσθεσε, πως για αυτούς τους λόγους το ΚΚΕ καταψήφισε επί της αρχής το νομοσχέδιο.
Επιβεβαίωσε ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός πως το μνημόνιο περιορίζει τις δαπάνες στην Υγείας λέγοντας «υπάρχουν μνημονιακές δεσμεύσεις, έχουμε συγκεκριμένο όριο δαπανών στο χώρο της υγείας, εμείς αξιοποιούμε τους ευρωπαϊκούς πόρους για να ενισχύσουμε μια λειτουργία που προσθέτει και δεν αφαιρεί».
Κυρίως από την πλευρά της ΝΔ η κριτική προς την κυβέρνηση είναι περί κριτικισμού.
Η λειτουργία του νέου συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) θα βασιστεί σε ένα κατακερματισμένο συνονθύλευμα μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, με πυρήνα τις λεγόμενες Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤΟΜΥ), οι οποίες θα απασχολούν έναν πολύ μικρό αριθμό γιατρών.
Επιδίωξη του υπουργείου Υγείας είναι η μείωση των κρατικών και ασφαλιστικών δαπανών για την Υγεία και τις προληπτικές εξετάσεις. Η κυβέρνηση προβάλλει τη δημιουργία των ΤοΜΥ ως μια επιπλέον «δομή» που αποκεντρώνει και ενισχύει ακόμα περισσότερο το δημόσιο σύστημα ΠΦΥ. Αυτές οι μονάδες θα απαρτίζονται από ένα γενικό γιατρό ή παθολόγο και παιδίατρο, που θα αποτελούν τον οικογενειακό γιατρό στους ενήλικες και τα παιδιά. Επίσης, θα υπάρχει ένας νοσηλευτής και ένας διοικητικός υπάλληλος. Η κάθε μία ΤοΜΥ θα έχει στην ευθύνη της 10.000-15.000 άτομα και θα εργάζονται σε δύο βάρδιες, από τις 8 π.μ. έως τις 10 μ.μ.
Επί της ουσίας, ο οικογενειακός γιατρός θα λειτουργεί ως «κόφτης», προκειμένου να διασφαλίζει, και μάλιστα με απειλή ποινής, ότι αυτά που θα στοιχίζει ο ασφαλισμένος δεν θα υπερβαίνουν το όριο των πετσοκομμένων προϋπολογισμών του ασφαλιστικού φορέα».
Το ΚΚΕ καταψηφίζει το νομοσχέδιο, καθώς όπως σημείωσε ο ειδικός αγορητής του Κόμματος, Γιώργος Λαμπρούλης, ενισχύει ακόμα περισσότερο την ατομική ευθύνη για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) και κατά συνέπεια το κόστος, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Βάση του νομοσχεδίου, τόνισε, είναι οι στρατηγικοί στόχοι «της ΕΕ, του ΔΝΤ, κυβερνήσεων, αστικών επιτελείων, που έχουν κοινή θέση ότι από την ΠΦΥ εξαρτάται η μείωση των κρατικών και ασφαλιστικών δαπανών για την υγεία του λαού. Δηλαδή να στοιχίζει η υγεία της εργατικής τάξης όσο το δυνατόν λιγότερο στο κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους που αυτό υπηρετεί. Το πώς θα εφαρμοστεί η πολιτική μείωσης του λεγόμενου "μη μισθολογικού κόστους" αφορά και τις δαπάνες της Υγείας».
Ο βουλευτής του ΚΚΕ υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση διαμορφώνει ένα συνονθύλευμα μονάδων του εμπορευματοποιημένου δημόσιου αλλά και ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα, που το ονομάζει δίκτυο ΠΦΥ. Οι λεγόμενες Τοπικές Μονάδες Υγείας που θα αποτελούν τον πυρήνα του, θα είναι μονάδες χαμηλών προδιαγραφών, ούτε στελεχωμένες επαρκώς με γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, ούτε με το απαραίτητο υγειονομικό προσωπικό και ιατρικό εξοπλισμό προκειμένου να καλύπτουν τις ανάγκες του λαού για πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση. Όσο για τις προσλήψεις, κοντά 3.000, αποτελούν συνεχή ανακύκλωση των ελαστικών μορφών απασχόλησης.
«Μόνο ως αστείο ακούγεται», τόνισε ο Γ. Λαμπρούλης, ότι οι ΤΟΜΥ θα παρέχουν όπως αναφέρει το νομοσχέδιο «υπηρεσίες πρόληψης, προαγωγής στην υγεία στην οικογένεια, στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, στους χρόνια πάσχοντες, στην προγραμματισμένη φροντίδα ενηλίκων και παιδιών, την κατ' οίκον νοσηλεία, την εκτίμηση ψυχικών νόσων, αντιμετώπιση οξέων προβλημάτων υγείας, καταγραφή επιδημιολογικών στοιχείων κ.ά.», με ένα γιατρό, ένα νοσηλευτή και ένα διοικητικό υπάλληλο ανά 10 με 12 χιλιάδες κατοίκους. Το πολύ, πρόσθεσε, να συνταγογραφούν. Πρόκειται για «ακρωτηριασμό και των ελάχιστων παροχών που είχαν οι λαϊκές οικογένειες». Συμπλήρωσε πως οι προβλέψεις του νομοσχεδίου για τον οικογενειακό γιατρό έχουν ως στόχο «τον περιορισμό του κόστους που προκαλεί στο σύστημα ο ασφαλισμένος. Έτσι ο οικογενειακός γιατρός θα λειτουργεί ως "κόφτης", προκειμένου να διασφαλίζει, και μάλιστα με απειλή ποινής, ότι αυτά που θα στοιχίζει ο ασφαλισμένος δεν θα υπερβαίνουν το όριο των πετσοκομμένων προϋπολογισμών του ασφαλιστικού φορέα».