Η «κοινωνική Ευρώπη» και άλλα τέτοια παραμύθια




Ο αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών (πρώην υπουργός εργασίας) κ. Γ. Κατρούγκαλος μαζί με ομολόγους του υπουργούς από Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία, Τσεχία και Μάλτα, δημοσίευσαν πριν από μερικές μέρες από κοινού, άρθρο στην ιταλική εφημερίδα «Κοριέρε Ντέλα Σιέρα», με τίτλο «Η ανάγκη να οικοδομηθεί μια πιο κοινωνική Ευρώπη».

Στο άρθρο αυτό γίνεται πρώτα-πρώτα προσπάθεια να εξωραϊσθεί η εξηντάχρονη ιστορία της σημερινής ΕΕ, με τις αναρίθμητες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, με τη περιστολή έως και κατακρεούργηση σε μια πορεία μισθών, συντάξεων, άλλων παροχών, εργασιακών, ασφαλιστικών και άλλων κοινωνικών δικαιωμάτων, με τη ταύτιση του κομμουνισμού με τον φασισμό-ναζισμό και την αθώωση των εγκλημάτων του δευτέρου, κτλ. κτλ.

Δεύτερο. Γίνεται προσπάθεια προβολής κάλπικων διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα σε διαφορετικές εκδοχές της ίδιας όμως αστικής πολιτικής, δηλαδή εκδοχές που συγκρούονται στο πως θα εξυπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, στις συνθήκες που διαμορφώνουν οι δυσκολίες της οικονομίας να ανακάμψει σε ικανοποιητικό επίπεδο από την πρόσφατη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που έπληξε και τη ΕΕ.

Τρίτο. Οι υπουργοί προβάλουν στο άρθρο τα δήθεν «επιτεύγματα» της ΕΕ προκειμένου να την ωραιοποιήσουν, όπως «την ειρήνη» (;), «τη δημοκρατία» (;), «την ελευθερία» (;), «την ισότητα» (;), «την ευημερία» (;), «την αλληλεγγύη» (;), όλα τόσο ψεύτικα σε περιεχόμενο, που και οι ίδιοι στο άρθρο τους παραδέχονται ότι έχουν ορισμένες «ατέλειες» (όπως λένε).

Ούτως η άλλως, τα φαινόμενα της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας παρουσιάζονται σαν να έπεσαν από τον ουρανό, σαν να μην είναι στο ίδιο το DNA του καπιταλισμού, δηλαδή σαν να μην είναι παράγωγα της κοινωνικής οργάνωσης της παραγωγής με κριτήριο το κέρδος και όχι τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων.

Σαν να μην είναι η προσφυγιά αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων για το μοίρασμα των αγορών, των πηγών ενέργειας, των δρόμων το παγκόσμιου εμπορίου.

Βλέποντας τη φτώχεια να μεγαλώνει και στα κράτη της ΕΕ οι επτά υπουργοί προπαγανδίζουν στο άρθρο τους το σχέδιο για μια δήθεν «πιο κοινωνική Ευρώπη». Ένα σχέδιο που θα διαμορφώνει για τους πιο εξαθλιωμένους ένα πλαίσιο διαχείρισης της ακραίας φτώχιας, που θα συντηρεί δηλαδή τους πιο φτωχούς στο επίπεδο της οριακής επιβίωσης, αξιοποιώντας δοκιμασμένα στη πράξη στις διάφορες χώρες και σήμερα διάφορα εργαλεία (περιοριστικά οικονομικά μέτρα) και επινοώντας και καινούργια μέτρα.

Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα. Στη Σουηδία που μας την παρουσιάζουν σαν χώρα πρότυπο κοινωνικής πολιτικής για να μειώσουν τις δαπάνες του κράτους για την Υγεία «σφραγίζονται» μαιευτικές κλινικές και αρχίζουν μαθήματα για γέννα στο αυτοκίνητο! Στη Στοκχόλμη λειτουργούν μόνο δύο μαιευτικές κλινικές σε δύο δημόσια νοσοκομεία. Στην ενδοχώρα οι αποστάσεις ανάμεσα στα νοσοκομεία είναι μεγάλες ιδιαίτερα στη βόρεια Σουηδία. Λόγω της υποχρηματοδότησης της Υγείας από το 2010 και μετά αυξήθηκαν οι ιδιωτικοποιήσεις και σήμερα μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι δραστηριοποιούνται στο τομέα αυτόν. Στη Σουηδία η Υγεία είναι πλέον εμπόρευμα.

Στη Φιλανδία, τάχα για να δημιουργήσει η κυβέρνηση 35.000 νέες θέσεις εργασίας υπέγραψε μνημόνιο με τους εργοδότες και τους συνδικαλιστές!, που προβλέπει πάγωμα μισθών, 24 απλήρωτες ώρες το χρόνο στον ιδιωτικό τομέα και κατάργηση του επιδόματος αδείας. Η Κομισιόν, στην ετήσια έκθεσή της επαινεί τη Φιλανδία για τα μέτρα που πήρε, ενώ το Ευρωκοινοβούλιο σε ψήφισμά του προτείνει φοροαπαλλαγές και άλλα κίνητρα σε αλυσίδες τροφίμων ώστε να ταΐζουν με ληγμένα τρόφιμα τους εξαθλιωμένους. Η ΕΕ καταπολεμάει τη πείνα με ληγμένα τρόφιμα και τον τρίτο κόσμο με ληγμένα φάρμακα! Αυτός είναι ο καπιταλισμός! Παρόμοια μέτρα παίρνονται ήδη σε όλες τις χώρες της ΕΕ.

Αυτό είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν και το ονομάζουν «πιο κοινωνική Ευρώπη». Αυτή είναι άλλωστε και η φιλοσοφία της ατζέντας Γιούγκερ για τον δήθεν «κοινωνικό πυλώνα»(;) της ΕΕ. Να μη πληρώσουν τα μονοπώλια, λόγω της κρίσης, ούτε ένα ευρώ από την κερδοφορία τους, αντίθετα να αυξάνουν συνεχώς την «ανταγωνιστικότητα» και τα κέρδη τους, ενώ για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τα λαϊκά στρώματα να αντιμετωπισθούν οι «μισθολογικές αποκλίσεις» όπως λένε, που στη πράξη σημαίνει να εξισωθούν προς τα κάτω μισθοί, συντάξεις, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, να ανακυκλωθεί όπως είπαμε η φτώχια.

Αυτό γίνεται σε όλα τα κράτη της ΕΕ και στη χώρα μας σήμερα, μπροστά στα μάτια μας !

Αυτοί είναι οι στόχοι, αυτή είναι η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά και των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου, προσπαθώντας και με τη βοήθεια του «κοινωνικοεταιρισμού», δηλαδή των εργατοπατέρων αντιπάλων του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, να ενσωματώνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να αποπροσανατολίζουν και να ξεγελούν σπέρνοντας ψεύτικες ελπίδες.



Μόνη διέξοδος προς όφελος του λαού είναι η σύγκρουση με τα παραπάνω αντιλαϊκά σχέδια, η σύγκρουση με την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, μέσα από τα ταξικά Σωματεία και Συλλόγους, με γραμμή πάλης που έχει κριτήριο την εξυπηρέτηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας εργατών, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών όσων πλήττονται από την ίδια φιλομονοπωλιακή πολιτική.

Μοιραστείτε το

στο Facebookστο Twitterστο Google+